Beaujolais

Jeemig, wat moeten we daar nu weer over schrijven? Over deze ongecompliceerde Vin de France? Dat-ie gemaakt is van de gamay druif? u had niet anders verwacht toch? Dat het jonge stokken betreft? Dat ligt ook nogal voor de hand. Dat het een wijn met een hoge doordrinkfactor is? Dat geldt eigenlijk voor alle wijnen van het domaine. Dat het een typische Lapierre wijn is, kijk nu komen we ergens. De hand van de meester (en de meesteres)werken duidelijk door in deze instap Lapierre. Laten we zeggen: een doordeweekse Lapierre. We kregen maar 300 flessen. Dus het zal wel snel gedaan zijn met de glouglou pret.

Als we het goed hebben begrepen is Chateau Cambon eigendom van de families Lapierre en Chanudet. De Chanudets hebben net zoals Lapierre een eigen domaine waar uitstekende Beaujolais cru’s worden gemaakt. Bij domaine Cambon is er ook een cuvee die gemaakt wordt door Chanudet. Dat is,  u had al zo’n vermoeden, Le Chat. Waar de Cambon een tikje wild kan zijn, daar is de Le Chat meer een wijn uit één stuk. Wat preciezer zou je kunnen zeggen. En daarom ook ietsje duurder.

Witte Beaujolais kom je relatief weinig tegen. En wat je dan tegenkomt is meestal niet veel potages. Zowel ten noorden als ten zuiden van Beaujolais wordt betere Chardonnay gemaakt. Maar er zijn uitzonderingen. Ja die voelde u aankomen. U mag de witte Beaujolais van George Descombes gerust zien als een meer dan uitstekend alternatief voor veel duurdere Bourgognes  De wijn is stevig en vol en heeft het bekende Bourgogne Botertje. Ook de aroma’s van bloemen, peer, citrus, abrikoos en venkel zullen u bekend voorkomen.  Zeer goede prijskwal.

In 2017 had Guy Breton een ronduit matige oogst in Morgon. Dermate matig dat hij besloot om in Chiroubles – waar de oogst wat beter was-  druiven te kopen. Nu moet je altijd een beetje opletten als er met gekochte druiven wordt gewerkt, maar het resultaat is werkelijk verbluffend. Dit is Beaujolais zoals hij 25 jaar geleden smaakte. Zo fruitig, puur natuur en dorstopwekkend, hadden we het allang niet meer geproefd. Dat wilden we natuurlijk in grote hoeveelheden kopen.  Eerst lukte dat niet, maar pas konden we toch nog een mooi partijtje kopen. Sla toe!

Heerlijk om zo’n volstrekt autonome, non conformist in je stal te hebben. Cyril Alonso is niet in een hokje te plaatsen. Zijn wijnen ook niet. Net zo min als de namen die hij aan de wijnen geeft. En de etiketten die daarbij worden bedacht. Ogenschijnlijk heeft het niks met elkaar te maken. En in werkelijkheid ook niet. Maar dat maakt het ook zo leuk. In de cuvee Yeti zijn 31 verschillende soorten van de gamay druif verwerkt. Die nuance proef je natuurlijk nooit never van z’n leven, maar het levert wel hele spannende wijn op. Gewoon eens een flesje of wat proberen. Of combineren met één van die andere cuvees van Cyril.

Ondanks dat Max de 60 ruim is gepasseerd, lijkt het er soms op dat hij meer energie heeft dan ooit. Decennia lang maakte hij alleen Beaujolais villages en diverse Morgons. Daarna kwam  Régnié. En dat bleef vele jaren zo. Tot hij opeens ook Chiroubles en Côte de Brouilly ging maken. We zeiden weleens grappend tegen hem: nu alleen nog  Fleurie en dan heb je alle mooie cru’s. We hebben volstrekt niet de illusie dat wij er ook maar enige invloed op hebben gehad, maar er is nu dus ook Fleurie van Max Breton.  In onze optiek is Fleurie de Beaujolais met de meeste materie en complexiteit.  Maar dat zijn wij hè.

Zeg Jean Foillard en de pavlovreactie is ‘Cote de Py’ . Dat is weliswaar de bekendste wijngaard in de Beaujolais, maar het wil niet zeggen dat daar ook meteen de beste wijnen vandaan komen. Ja, dat willen de wijnverkopers u wel laten geloven, maar wij durven het te betwisten. De minder bekende ‘Corcelette’ wijngaard levert minimaal zulke lekkere wijn op. En dat geldt ook voor ‘Les Charmes’, de hoogst gelegen wijngaard aldaar. Jean Foillard maakt daar zijn Eponyme van en er zijn mensen die niets liever drinken dan dit. Het is een wat steviger, donkerder Beaujolais en daar heeft een mens ook weleens zin an. Het meest interessante is natuurlijk om ze, zoals wij, alle drie in huis te hebben. Waar dat Eponyme vandaan komt (het betekent ‘naamgever’) moeten we de naamgever bij gelegenheid nog eens vragen.