Beaujolais wordt vaak geassocieerd met het dunne bocht dat primeur of nouveau heet. Kwestie van eigen schuld dikke bult. Daar hebben ze het in de Beaujolais zelf naar gemaakt. Wij hebben niet de illusie dat we daar heel snel verandering in brengen. Wel willen we u graag attenderen op het heerlijke spul van de gamay druif dat er óók vandaan komt. Misschien wel de lekkerste wijn die er is, zonder meer de vrolijkste. Als we die ene wijn moeten kiezen voor dat onbewoonde eiland, dan wordt het zonder twijfel Beaujolais. Zuiver, eerlijk, frivool. Wijn voor elk seizoen.
Resultaat 1–16 van de 21 resultaten wordt getoond
Beaujolais nouveau, dat is het leven vieren. Blij zijn dat de natuur haar goddelijke werk weer heeft gedaan. We hebben ook dit jaar de Nouveau van Marie Lapierre gekocht. 100% gamay natuurlijk. Proef het nieuwe leven, de eerste kus.
“Hét voorbeeld van een gulzig lekkere, soepele bistrotwijn, en het natuurlijke krijg je er gratis extra bij”, schreef het gedegen Franse wijnblad ‘Le Rouge et le Blanc’. We kunnen er dan ook kort over zijn: dit is Beaujolais zoals je hem wilt. Een vriendenwijn, sap, fruit, fluweel, soepel, rond en zuiver. En van Marie Lapierre. Ook populair in onze hoofdstad trouwens.
We zouden graag ooit eén keer alle cru’s van de Beaujolais in de portfolio willen. Met de Julienas van Soeur Cadette zijn we weer een stapje dichterbij. Nu is de heritage van Soeur Cadette geenszins Beaujolais (Vezelay, red.) maar weet u waar Valentin naar eigen zeggen echt wijn heeft leren maken? Juist in de Beaujolais. En bij wie? Bij Chamudet. Die van Cambon en Le Chat, ook in onze portfolio. Dat zou aan alle kanten goed moeten zitten. En dat doet het ook. Geef een goede wijnmaker goede druiven en hij/zij maakt er wat lekkers van. Meer dan dat.
Ons nieuwe wijndrinken startte destijds met de Morgon van Lapierre. Dat wijn ook zo kon smaken, we waren meteen om. En velen met ons. Maar er bleken nog meer van die geniale snuiters rond te lopen daar in de Beaujolais. Max Breton van Domaine Guy Breton was er één van. En hij heeft destijds heel goed opgelet bij zijn leermeester Lapierre. De Morgon van Breton: All-time- favorite in ons assortiment. Alleen nu even op. Gelukkig maakt hij nog tal van andere cuvees.
De Morgon cuvée classique is een ‘kleine’ Côte du Py.
De Classique biedt héél veel wijn voor uw geld.
In 2017 had Guy Breton een ronduit matige oogst in Morgon. Dermate matig dat hij besloot om in Chiroubles – waar de oogst wat beter was- druiven te kopen. Nu moet je altijd een beetje opletten als er met gekochte druiven wordt gewerkt, maar het resultaat is werkelijk verbluffend. Dit is Beaujolais zoals hij 25 jaar geleden smaakte. Zo fruitig, puur natuur en dorstopwekkend, hadden we het allang niet meer geproefd. Dat wilden we natuurlijk in grote hoeveelheden kopen. Eerst lukte dat niet, maar pas konden we toch nog een mooi partijtje kopen. Sla toe!
Een relatief buitenbeentje in de wijnen van Breton, de Régnié, dat is een andere cru in de Beaujolais. Andere cru, stoerder en aardser dan de lichtvoetiger Morgon maar ook op en top gamay. Wij hebben een vriend – niet de eerste de beste- die dit misschien wel de allerlekkerste wijn van Breton vindt. Hij zou zomaar eens gelijk kunnen hebben. Als we een winkel zouden hebben, zou het een absolute omfietswijn zijn. Dan maar geen omfietswijn, een winkel daar ga je alleen maar van drinken.
De meest populaire wijn van Guy Breton. Hier staat tout le monde dus voor in de rij. En terecht. Wat een heerlijk drinkgenot levert het ontkurken van zo’n licht gekoelde fles op. En oei, wat is de fles snel leeg. Uiteraard is ook deze wijn ongefilterd, onbespoten en ongechapitaliseerd. Tel daarbij op dat de stokken al ruim tachtig jaar oud zijn en u snapt waarom ze zeggen dat dit wijn is, die je opnieuw wijn leert proeven.
Het origineel van domaine Lapierre: de Morgon, cru du Beaujolais. ‘Lekker’ is een begrip dat hier tekort schiet, deze wijn is meeslepend. Niet door zijn opgeblazenheid maar door zijn eenvoud. Zoals heel goede prestaties er vaak uitzien of het totaal geen moeite kost. Een echte wijnliefhebber móet dit hebben geproefd, het is de apotheose van de gamay druif. Elegant, subtiel, energiek en fijn geweven.
Van Brouilly, de meest zuidelijke cru in de Beaujolais, wordt gezegd dat’ het de meest typische Beaujolais is: zeer fruitig, gul, elegant en ook wat body. Niet de Bourgogne-inslag van de noordelijke cru’s en niet de Rhône-inslag van sommige anderen.’ Ze kunnen ons wat met die boekenwijsheid. Dit is misschien wel de allerlekkerste Beaujolais die we momenteel in huis hebben. Maar de concurrentie is groot met klinkende namen als Breton, Foillard en Lapierre.
Ondanks dat Max de 60 ruim is gepasseerd, lijkt het er soms op dat hij meer energie heeft dan ooit. Decennia lang maakte hij alleen Beaujolais villages en diverse Morgons. Daarna kwam Régnié. En dat bleef vele jaren zo. Tot hij opeens ook Chiroubles en Côte de Brouilly ging maken. We zeiden weleens grappend tegen hem: nu alleen nog Fleurie en dan heb je alle mooie cru’s. We hebben volstrekt niet de illusie dat wij er ook maar enige invloed op hebben gehad, maar er is nu dus ook Fleurie van Max Breton. In onze optiek is Fleurie de Beaujolais met de meeste materie en complexiteit. Maar dat zijn wij hè.
Zeg Jean Foillard en de pavlovreactie is ‘Cote de Py’ . Dat is weliswaar de bekendste wijngaard in de Beaujolais, maar het wil niet zeggen dat daar ook meteen de beste wijnen vandaan komen. Ja, dat willen de wijnverkopers u wel laten geloven, maar wij durven het te betwisten. De minder bekende ‘Corcelette’ wijngaard levert minimaal zulke lekkere wijn op. En dat geldt ook voor ‘Les Charmes’, de hoogst gelegen wijngaard aldaar. Jean Foillard maakt daar zijn Eponyme van en er zijn mensen die niets liever drinken dan dit. Het is een wat steviger, donkerder Beaujolais en daar heeft een mens ook weleens zin an. Het meest interessante is natuurlijk om ze, zoals wij, alle drie in huis te hebben. Waar dat Eponyme vandaan komt (het betekent ‘naamgever’) moeten we de naamgever bij gelegenheid nog eens vragen.
Jean Foillard is vooral bekend van Morgon Côte du Py, omdat die wijngaard bekend staat als de beste van Morgon, en misschien wel van de hele Beaujolais. Maar Jean heeft nog een paar andere wijngaarden, waar zijn vakmanschap natuurlijk net zo van pas komt. De oudste hiervan is Corcelette. Met name omdat Jean ook hier een fantastische wijn maakt, is ook die wijngaard enorm in reputatie gestegen. Geweldige terroir: ligging zuid-oost, bodem van kalksteen en klei met graniet en mangaan, hoogte rond 350 meter, stokken ca. 75 jaar oud. Alles ideaal eigenlijk. Vergeleken met de Côte du Py is de Corcelette eigenlijk meer een echte Beaujolais: zachter, ronder, subtieler, delicater.
Dat Max Breton een begenadigd wijnmaker is, behoeft geen betoog. Maar zelfs hij stijgt weleens boven zichzelf uit. Of heeft werkelijk alles meegehad, dat zou ook kunnen. De P’tit Max, zijn mooiste wijn, is in onze herinnering nog nooit zo lekker geweest als in 2019. Nu hoeft u dat niet met ons eens te zijn. Hebben we zelf lekker meer.
Sinds een paar jaar bezit Jean Foillard ook een stukje wijngaard in Fleurie. Hij maakt daar iets een verrukkelijks. Elegant, rijp, fluweel, maar ook intrigerend, solide, krachtig en láng. Een echte Foillard: vrolijk als de beste Beaujolais maar ook complex als de beste Bourgogne.
