Chablis heeft de naam. Net zoals Sancerre. En Bordeaux. onbewuste handelende handen grijpen in schappen naar namen die ze kennen. De kracht van een merk. Maar die merken zijn niet voor niets zo sterk. Er komt geweldige wijn uit Chablis vandaan, maar nog veel meer dubieus vruchtwater. Zoekt en gij zult vinden, leerden ze ons vroeger op school. Nou dat hebben we gedaan. En gevonden. Met dank aan Hugo Sanders. Domaine Lavantuereux is de grote belofte uit Chablis. En daar is niets teveel mee gezegd. Trots om te mogen importeren, dat zijn we.
Toont alle 10 resultaten
Echte Chablis: mineraal, fruitig, strak. Met dat lekkere botertje van goede chardonnay. Bij Race moeten ze het niet zozeer hebben van weelderigheid, van die wollige in elkaar overlopende smaken tot een warme deken, maar van precisie en focus: precies gedefinieerde smaken tot een ingenieus raamwerk. Iemand zei dat goede Chablis een huppeltje in je mond maakt. Proberen…?
Bij een goed Chablis huis kun je de kwaliteit tussen verschillende wijngaarden en cru’s heel goed proeven. Een premier cru Chablis is echt veel beter dan een petit chablis of een ‘gewone’ Chablis. En de ene premier cru is de andere niet: de Mont de Milieu grenst aan de Grand Cru wijngaarden van Chablis en heeft daar natuurlijk een hintje van meegekregen. Maar dan moet je wel van Grand Cru houden en dat doet niet iedereen. Maar daar hebben we die andere premier cru voor aangeschaft.
De gebroeders Lavantureux komen vrijwel elk jaar naar Amsterdam om hun nieuwe jaargang te laten proeven. Steevast brengen ze dan hun hele gamma mee. En steevast bestelden wij dan nooit de gewone Chablis. Leek ons teveel op de Petit Chablis. Tot we de Chablis 2014 proefden. Dat was andere koekque. Heeft heel erg te maken met de manier van wijn maken zoals Arnaud en David die voorstaan. De Chablis heeft- in tegenstelling tot de Petit Chablis- een beetje houtopvoeding gehad. En dat maakt de wijn volstrekt anders, wat serieuzer, deftiger. Laat u niet afschrikken, het is allesbehalve een houtbak hoor. Want, zoals u ongetwijfeld weet, zijn we daar nogal allergisch voor, bij de Smaakimporteur. Met de komst van de ‘gewone’ Chablis voeren we inmiddels alle wijnen van Lavantureux.
Wij hebben twee premier cru’s van Race. De Mont de Milieu en de Montmain. Liefhebbers van Chablis Grand cru adviseren we de Mont de Milieu. Maar als u niet van die ‘imposant dwingende smaak’ houdt- want dat is Chablis Grand Cru- dan adviseren we u deze. Waarom juist deze wijn wat duurder is dan de Milieu, daar hebben wij geen idee van. Niet alleen gods wegen zijn ondoorgrondelijk is daarop ons antwoord. Anders probeer ze allebei. Overigens: de wijnen van race zijn van de klassieke, minerale stijl.
De Vauprin van Lavantureux is een wat vreemde eend in de bijt. Het is geen premier cru. Geen grand cru. Tegelijkertijd is het wel de ‘signature’ wijn van Arnaud en David Lavantureux. De druiven komen van hun mooiste helling met de beste zonexposie. Het resultaat is volgens sommigen meer briljante Bourgogne dan typische Chablis. Daar valt wat voor te zeggen. Maar dan drinkt u dus grote witte Bourgogne voor een Chablis-prijs. Nou, dat zouden wij ons geen twee keer laten zeggen. Plop.
Een oude wijnwaarheid luidt: als de wijn jong niet lekker is, dan wordt die met het verstrijken der jaren niet beter. In Bordeaux zijn ze het niet met deze stelling eens, maar dat is nu precies waarom wij niet van rode Bordeaux houden. Hoe kan het dan toch dat een ‘grote’ wijn na twee jaar eigenlijk minder lekker is dan in zijn jeugd. Gaan we u vertellen. In een ‘wijnleven’ opent en sluit een wijn zich meerdere malen. Het is natuurlijk een kunst om die momenten te bepalen. Dat is alleen de wijnboeren zelf en de allerbeste sommeliers gegeven. Moraal van het verhaal: koop deze Premier Cru nog een jaar of vijf weg.
Je hebt altijd baas boven baas. In de Chablis zit het als volgt. Je begint bij Petit Chablis. Dan krijg je gewone Chablis. Gevolgd door Premier Cru en daarbovenop de Grand Cru. Daar tussenin kom je nog een en ander tegen, zoals bijvoorbeeld Chablis van oude stokken, vieilles vignes en in het geval van Lavantureux Vauprin. Chablis is terecht wereldberoemd vanwege zijn Grand Cru’s. Maar daar hangt veelal ook een nogal mondiaal prijskaartje aan. Dat zal in de toekomst ook wel met de Grand Cru’s van Lavantureux gebeuren, maar vooralsnog is het nog aardig te betalen.
De Vauprin van Lavantureux is een wat vreemde eend in de bijt. Het is geen premier cru. Geen grand cru. Tegelijkertijd is het wel de ‘signature’ wijn van Arnaud en David Lavantureux. De druiven komen van hun mooiste helling met de beste zonexposie. Het resultaat is volgens sommigen meer briljante Bourgogne dan typische Chablis. Daar valt wat voor te zeggen. Maar dan drinkt u dus grote witte Bourgogne voor een Chablis-prijs. Nou dat zouden wij ons geen twee keer laten zeggen. Plop.
Een oude wijnwaarheid luidt: als de wijn jong niet lekker is, dan wordt die met het verstrijken der jaren niet beter. In Bordeaux zijn ze het niet met deze stelling eens, maar dat is nu precies waarom wij niet van rode Bordeaux houden. Hoe kan het dan toch dat een ‘grote’ wijn na twee jaar eigenlijk minder lekker is dan in zijn jeugd. Gaan we u vertellen. In een ‘wijnleven’ opent en sluit een wijn zich meerdere malen. Het is natuurlijk een kunst om die momenten te bepalen. Dat is alleen de wijnboeren zelf en de allerbeste sommeliers gegeven. En een enkele importeur, sorry Jan, je hebt gelijk. Moraal van het verhaal: drink deze Premier Cru nu of leg hem een jaar of vijf weg.
Je hebt altijd baas boven baas. In de Chablis zit het als volgt. Je begint bij Petit Chablis, dat zijn druiven die buiten de gemeente appelatie vallen. Dan krijg je gewone Chablis. Premier Cru en daarbovenop de Grand Cru. Daar tussenin kom je nog een en ander tegen, zoals bijvoorbeeld Chablis van oude stokken, vieilles vignes en de Vauprin van Domaine Lavantureux. Zie elders op deze website. Chablis is terecht wereldberoemd vanwege zijn Grand Cru’s. Maar daar hangt veelal ook een nogal mondiaal prijskaartje aan. Dat zal in de toekomst ook wel met de Grand Cru’s van Lavantureux gebeuren, maar vooralsnog is het nog aardig te betalen. Doet u ons maar vooral u zelf een plezier: laat de wijn minimaal 5 jaar liggen.