Bandol/Provence

Oei oei wat lekker en wat een prijs-kwaliteit verhouding. Wijndrinkers die al wat langer mee gaan, kennen natuurlijk het begrip Vin de Pays. Dat wordt gebruikt voor wijnen die niet onder een appellatie vallen. Maar je ziet steeds vaker I.G.P op flessen staan ‘Indication Géographique Protégée’. Klinkt een stuk beter, maar het gaat ook hier om druiven die buiten de appellatie groeien. Niks om geven, sterker nog, doe er uw voordeel mee. De wijnen zijn goedkoper, maar worden door dezelfde wijnmaker met dezelfde liefde en dezelfde kunde gemaakt. Wie het eerst komt, die het eerst drinkt.

We schreven het al eerder. Overal waar Gerald Damidot verschijnt verbetert de kwaliteit waar je bij staat. En dat was bij Val d’Arenc ook wel even nodig. Het domaine heeft de afgelopen decennia hoge pieken en dalen gekend. Een paar decennia geleden importeerde niemand minder dan de Kermit Lynch het domaine. Nou, dan moet je letterlijk van goede huize komen. Later kwam de klad erin. Tot de eigenaren het niet meer aan konden zien en Gerald benaderden. Hij kreeg carte blanche en carte rosé.

Dit huis moet u in de gaten houden. Hoewel, dat mag u ook wel aan ons overlaten. Wij zitten er bovenop, want niemand minder dan Gerald Damidot- de man die tot 2015 de Bandol wijnen van Dupuy de Lôme maakte- zwaait hier de scepter. En overal waar Gerald komt verbetert de kwaliteit waar je bij staat. Dat heeft ook nadelen trouwens want dat begint natuurlijk in de gaten te lopen. Enfin, wij waren er vanaf dag één bij en kunnen de komende jaren weer rekenen op jaarlijkse toevoer van deze Bandol wijnen.

Dit is de doordeweekse versie van de hoogtijdagen wijn van Tour du Bon. Gemaakt van iets jongere mourvèdre stokken en daardoor soepeler en speelser dan de wat voornamere grote broer. Dat proef je niet alleen, dat zie je ook aan het etiket. In alles zegt deze wijn: maak me open, ik ben lekker. En zo is het. Een ongecompliceerde rode Bandol. Staat op de wijnkaarten van Brasserie van Baerle en restaurant Le Garage. Maar los daarvan is het een wijn waar je langer van wil leven.

We gingen wijn afleveren in Brussel. Bij een liefhebber zoals je die wel meer in België tegenkomt. De liefhebber vond het schitterend dat we helemaal uit Amsterdam naar hem toe kwamen. We bezochten zijn kelder en hij vroeg of we dit kenden? Eh nee. Alstublieft. En dit? Alleen van naam. Alstublieft. En deze? Jazeker, maar niet dit jaar. Alstublieft. Zo kregen we drie flessen waaronder een fles Vespro 2016 mee. Amai wat was dit zeg? Uit Saint Rémy de Provence, maar dan zoooo lekker. Dat kenden we alleen van Trevallon. Dat bleek geen toeval de wijnmaker van de Vespro bleek Antoine Durrbach inderdaad de zoon van de beroemde Eloi, precies, die van Trevallon. Net zoals het geen toeval is dat de twee druivensoorten in de Vespro dezelfde zijn als die van Trevallon. Cabernet sauvignon en syrah. Nooit, werkelijk nooit gedacht dat we zo van cabernet sauvignon zouden kunnen houden. Een van de fraaiste wijnen uit ons assortiment. Er zijn ook wat magnums mocht u daar goesting aan hebben.

Het is niet geheel toevallig dat de tamelijk begaafde Agnes Henry bevriend is met Elisabetta Foradori. De beroemde Italiaanse wijnmaakster uit Trentino. Soort zoekt soort. En zo is het dus ook niet geheel toevallig dat Agnes, in navolging van Foradori, wijn op amfoor is gaan opvoeden. Dat is een hele tijdrovende en kostbare aangelegenheid, maar het resultaat is er naar. Zo zacht, intens en complex heeft u de mourvèdre druif nog nooit geproefd. Natuurlijker natuurwijn bestaat niet. Schitterend spul.