Wij zijn dol op magnums. Ongetwijfeld heeft dat wat met gulzigheid te maken. En ongetwijfeld heeft dat weer te maken met een gebrek aan borstvoeding tijdens de zooging. Magnums dus voor de gulzige dorst. Maar vergis u niet in de kwaliteit. Wijnen ouderen beter op magnum. Maar bovenal: een goede wijnboer doet zijn beste wijnen altijd op magnum. Of op nog grotere formaten. Alle reden dus om net dat beetje meer te betalen voor het gulzige formaat. We leveren magnums vanaf 3 flessen. Althans wanneer het om verzending gaat.
Resultaat 1–16 van de 23 resultaten wordt getoond
“Hét voorbeeld van een gulzig lekkere, soepele bistrotwijn, en het natuurlijke krijg je er gratis extra bij”, schreef het gedegen Franse wijnblad ‘Le Rouge et le Blanc’. Ik kan er dan ook kort over zijn: dit is Beaujolais zoals je hem wilt. Een vriendenwijn, sap, fruit, fluweel, soepel, rond en zuiver. En van Marie Lapierre…
De derde oogst van Romain Le Bars. Na 7 jaar training bij Eric Pfifferling van domaine l’Anglore. Een beter parcours bestaat niet. En dat proef je natuurlijk meteen in deze wijn: fruit, bloemen, zon, energie, gewichtloos, speels, zuiver. Van 100% carignan in macération carbonique.
De man van steen, zegt de naam. Een associatie van Romain, omdat carignan vaak nogal rustieke wijnen geeft. Zeker bij vergisting met de hele tros, dus met de steeltjes, en daarna rijping van een klein jaar in gebruikte barriques. Door de beschrijving zou je zeggen: een volle, tanninerijke wijn. Maar, kijk dat is nou zo wonderlijk met deze wijnen, hij is heel licht van kleur en ruikt heerlijk fruitig en, tja, koel. In de smaak is hij helder, fris, gebalanceerd en zeer gefocust, geen smaken die alle kanten uit zwabberen, maar recht op zijn doel af.
Puur natuur, vin naturel. Uiteraard.
September 2016. We waren op een proeverij in Parijs. We kenden vrij veel van de wijnen. Maar hé, wat is dat? Ziet er uit als een wijn waar ze meer aandacht aan het etiket hebben besteed, dan aan de wijn. Toch maar even proberen. Vooroordelen zijn er om te slechten. Goed dat we dat deden zeg, de lekkerste Chinon ooit geproefd. Zacht, zuiver, rond en ook nog eens 100% VinNatoir. Niks van dat harde groene dat cabernet franc soms kan hebben. Kost dat vroegen we. Viel ons eigenlijk nog wel mee. Doet u toch maar de hele voorraad en dan het liefst op magnum. Dat lukte natuurlijk niet, maar er is altijd genoeg.
Romain Le Bars is een wijnmaker om te koesteren. Hij komt uit een goed nest – dat van de Pfifferlingen- en dat proef je natuurlijk. Al zijn wijnen barsten van de zuiverheid, liefde voor het metier en energie. We moeten aan zijn etiketten wennen, maar zoals Jan Schaeffer al zei: “Etiketten kun je niet drinken.” Pousse Cailloux is een blend van: 30% grenache, 30% syrah, 30% cinsault en 10 % ugni blanc. Die laatste om de wijn wat lichter en frisser te houden. En dat alles in dit gulle vriendenwijn formaat, de MAGNUM. Size does matter. Ook leverbaar in gewone fles. Zie elders.
Alles wat Descombes’ Brouilly zo lekker maakt maar dan in zo’n gulle Magnum.
Nog een klein handje vol op voorraad.
Van 80% Pinot Noir en 20% César, een oude druivensoort die in de Bourgogne veel voorkwam maar nu bijna verdwenen is omdat hij minder druiven geeft dan de pinot noir. . De Ermitage wijngaard ligt op een heel steile helling, pal op de zon. Een heerlijkheid: heldere rode vruchtjes, een snufje leer, tabak en mint. (Ja knap he, mint in druif).In het gamma van la Cadette is dit de krachtigste wijn. Begint zo langzamerhand op stoom en dronk te raken. Veel waar voor z’n geld.
Een relatief buitenbeentje in de wijnen van Breton, de Régnié, dat is een andere cru in de Beaujolais. Andere cru, stoerder en aardser dan de lichtvoetiger Morgon maar ook op en top gamay. Wij hebben een vriend – niet de eerste de beste- die dit misschien wel de allerlekkerste wijn van Breton vindt. Hij zou zomaar eens gelijk kunnen hebben. Als we een winkel zouden hebben, zou het een absolute omfietswijn zijn. Dan maar geen omfietswijn, een winkel daar ga je alleen maar van drinken. En zeker als je daar ook nog magnums gaat verkopen.
Zoals u wellicht tussen de regels door hebt gelezen, zijn wij dol op pinot noir. We hebben meerdere pinot noir wijnen uit de Bourgogne. Daarnaast is er pinot noir uit Gien. En sinds kort hebben we er ook één uit de Jura. Nu ligt de Jura eigenlijk helemaal niet zo ver van Bourgogne, maar het is toch wezenlijk ander spul. Wat natuurlijk niet alleen met het terroir maar ook met de manier van wijn maken te maken heeft. De pinot noir van Champ Divin is verrukkelijk zachte, intense wijn. Bij Champ Divin werken ze volstrekt biodynamisch, zo u wilt ‘nature’ en ook dat proef je terug in deze doordrinkwijn. Want ja, dat is het. Gelukkig zit de wijn in magnum. Want een gewone fles, dat is te weinig van het goede.
Het origineel van domaine Lapierre: de Morgon, cru du Beaujolais. Maar dan in het ideale vrienden-feest formaat, de MAGNUM. ‘Lekker’ is een begrip dat hier tekort schiet, deze wijn is meeslepend. Niet door zijn opgeblazenheid maar door zijn eenvoud. Zoals heel goede prestaties er vaak uitzien of het totaal geen moeite kost. Een echte wijnliefhebber móet dit hebben geproefd, het is de apotheose van de gamay druif. Elegant, subtiel, energiek en fijn geweven.
In de Bandol streek gebeurt veel. Jonge wijnboeren zoals Gerald van Val d’Arenc en Laurence van Dupuy de Lôme vinificeren hun wijn anders dan de klassiekere huizen. Waar het op neer komt is dat de wijnen van de jongere wijnboeren ook jonger gedronken kunnen worden. Is daarmee de klassieke methode achterhaald? Welnee. Die kunnen prima naast elkaar leven. Tour du Bon behoort samen met Tempier en Pibarnon tot de mooiste huizen van Bandol. Alleen je moet er een beetje geduld voor hebben. Wij bewaren de 2015, openen af en toe de 2013 en drinken de 2009. Wat een weelde eigenlijk.
Wij waren niet zo van Bordeaux. Tot we deze Haut-Médoc 2016 proefden. Een serieuze wijn, dat zeker. Maar ook weer niet zo serieus- ons bezwaar tegen de meeste Bordeaux – dat-ie op je gemoed en humeur slaat. Deze Haut-Médoc lijkt eerder op viefe Loire dan op ruzieveroorzakende Bordeaux. Komt misschien door de toewijding van de wijnmaaksters: 100% biodynamie, handgeplukt, nauwelijks zwavel en filtrage. Bij het proeven dachten we aan een soortgelijke wijn in ons assortiment, Clos Nouveau van Bel Air. Hoewel dit natuurlijk vooral een associatie is. Andere terroir en andere druiven. Cabernet sauvignon (70%), merlot (20%) en cabernet franc (10%).
Ze doen overal wel aan vieilles vignes, oude stokken, maar in Beaujolais komt het vaker voor dan in bijvoorbeeld de Loire. Daar zie je het maar zelden op etiketten staan. Wijn van oude stokken geeft betere, intensere wijn. De stokken zitten dieper in de grond en moeten harder werken om aan hun voeding te komen. Vieilles vignes is bedoeld als kwaliteitsaanduiding, alleen wordt er wel eens de hand gelicht met hoe oud de stokken zijn: deze zijn bijna 90 jaar oud. En dat proef je hoor. Nogal.
.
Eén van de lekkerste wijnen ter wereld in gul formaat, de Magnum. Vrienden welkom!
We gingen wijn afleveren in Brussel. Bij een vrai amateur. De liefhebber vond het schitterend dat we helemaal uit Amsterdam waren gekomen. We bezochten zijn kelder en hij vroeg of we dit kenden? Eh nee. Alstublieft. En dit? Alleen van naam. Alstublieft. En deze? Jazeker, maar niet dit jaar. Alstublieft. Zo kregen we drie flessen waaronder een fles Vespro mee. Amai wat was dit zeg? Uit Saint Rémy de Provence, maar dan zoooo lekker. Dat kenden we alleen van Trevallon. Dat bleek geen toeval. Vespro wordt gemaakt door Antoine Durrbach. Inderdaad de zoon van de beroemde Eloi, van Trevallon. Druivensoorten identiek aan Trevallon: Cabernet sauvignon en syrah. Nooit, werkelijk nooit gedacht dat we zo van cabernet sauvignon zouden kunnen houden.
De Vauprin van Lavantureux is een wat vreemde eend in de bijt. Het is geen premier cru. Geen grand cru. Tegelijkertijd is het wel de ‘signature’ wijn van Arnaud en David Lavantureux. De druiven komen van hun mooiste helling met de beste zonexposie. Het resultaat is volgens sommigen meer briljante Bourgogne dan typische Chablis. Daar valt wat voor te zeggen. Maar dan drinkt u dus grote witte Bourgogne voor een Chablis-prijs. Nou dat zouden wij ons geen twee keer laten zeggen. Plop.
Hij hield zich altijd een beetje op de vlakte in het (social,-)media gedoe rondom de wijnen van ‘De bende van vier’; de wijnmakers die de natuurwijnbeweging in gang zette. Hoefde niet per se een rockstar winemaker te zijn, terwijl hij nou net de enige is die er echt als een rockstar uitziet. Enfin, geen fratsen dat gedoe. Wij durven te zeggen dat zijn wijnen en die van Descombes momenteel de beste zijn. Maar we weten natuurlijk niet wat ze daar bij Instagram van vinden. Zijn Petit Max kan in ieder geval op alle fronten wedijveren met de beroemde Cote de Py’s.