Beaujolais

Ondanks dat Max de 60 ruim is gepasseerd, lijkt het er soms op dat hij meer energie heeft dan ooit. Decennia lang maakte hij alleen Beaujolais villages en diverse Morgons. Daarna kwam  Régnié. En dat bleef vele jaren zo. Tot hij opeens ook Chiroubles en Côte de Brouilly ging maken. We zeiden weleens grappend tegen hem: nu alleen nog  Fleurie en dan heb je alle mooie cru’s. We hebben volstrekt niet de illusie dat wij er ook maar enige invloed op hebben gehad, maar er is nu dus ook Fleurie van Max Breton.  In onze optiek is Fleurie de Beaujolais met de meeste materie en complexiteit.  Maar dat zijn wij he.

De Cote de Py staat bekend  als de beste wijngaard van de Beaujolais streek. En als je er dan één van de beste wijnmakers uit Beaujolais z’n gang laat gaan krijg je dus dit: een klein wondertje van elegantie en harmonie, deze wijn. Heerlijk vers fruit in geur en smaak (vooral kersen) en een fluwelen textuur. Lang, diep, breed. Het is niet alleen één van de lekkerste Beaujolais’, maar misschien wel één van de lekkerste wijnen uit ons hele assortiment. Waar is de kurkentrekker?

Jean Foillard is vooral bekend van Morgon Côte du Py, omdat die wijngaard bekend staat als de beste van Morgon, en misschien wel van de hele Beaujolais. Maar Jean heeft nog een paar andere wijngaarden, waar zijn vakmanschap natuurlijk net zo van pas komt. De oudste hiervan is Corcelette. Met name omdat Jean ook hier een fantastische wijn maakt, is ook die wijngaard enorm in reputatie gestegen. Geweldige terroir: ligging zuid-oost, bodem van kalksteen en klei met graniet en mangaan, hoogte rond 350 meter, stokken ca. 75 jaar oud. Alles ideaal eigenlijk. Vergeleken met de Côte du Py  is de Corcelette eigenlijk meer een echte Beaujolais: zachter, ronder, subtieler, delicater.

Hoeveel verschillende soorten gamay kent u? Eén waarschijnlijk. Omdat u net als wij helemaal niet weet dat daar ook weer allerlei soorten in zijn. Cyril Alonso kent er op z’n minst 31. En al die 31 heeft -ie in deze wijn gestopt. Waanzinnig deze wijn.  Je weet letterlijk en figuurlijk niet wat je proeft. Mag ook wel he, voor dat geld.

Ook kleine artisanale wijnboeren pikken hier en daar een graantje mee van hedendaagse marketingtechnieken. Waar de meeste wijnboeren voorheen alles gewoon in hun éne cuvée deden, hebben vele nu daaronder een basiscuvée en daarboven een luxecuvée. Ook Jean Foillard kon het niet laten en maakte van de beste vaten van de beste stukjes van de côte du Py zijn cuvée 3,14, van 80 jaar oude gamay stokken.

Maar toen kwam het oogstjaar 2015, en dat was een nog beter jaar dan voorgaande superjaren. Het beste vat 3,14 was nu wel heel erg goed en duidelijk op een nog hoger, hemels, paradijselijk zo u wilt, niveau. En je hoeft geen marketingdeskundige te zijn om mee te voelen wat de slimme wijnboer toen deed. Eén keer gemaakt slechts, wachtend op het volgende superjaar.

Kan dat dan, een overtreffende trap van de côte du Py 3,14 ? Jazeker, en dit is hem dan.