Beaujolais wordt vaak geassocieerd met het dunne bocht dat primeur of nouveau heet. Kwestie van eigen schuld dikke bult. Daar hebben ze het in de Beaujolais zelf naar gemaakt. Wij hebben niet de illusie dat we daar heel snel verandering in brengen. Wel willen we u graag attenderen op het heerlijke spul van de gamay druif dat er óók vandaan komt. Misschien wel de lekkerste wijn die er is, zonder meer de vrolijkste. Als we die ene wijn moeten kiezen voor dat onbewoonde eiland, dan wordt het zonder twijfel Beaujolais. Zuiver, eerlijk, frivool. Wijn voor elk seizoen.
Resultaat 17–23 van de 23 resultaten wordt getoond
Sinds een paar jaar bezit Jean Foillard ook een stukje wijngaard in Fleurie. Hij maakt daar iets een verrukkelijks. Elegant, rijp, fluweel, maar ook intrigerend, solide, krachtig en láng. Een echte Foillard: vrolijk als de beste Beaujolais maar ook complex als de beste Bourgogne.
Ook kleine artisanale wijnboeren pikken hier en daar een graantje mee van hedendaagse marketingtechnieken. Waar de meeste wijnboeren voorheen alles gewoon in hun éne cuvée deden, hebben vele nu daaronder een basiscuvée en daarboven een luxecuvée. Ook Jean Foillard kon het niet laten en maakte van de beste vaten van de beste stukjes van de côte du Py zijn cuvée 3,14, van 80 jaar oude gamay stokken.
Maar toen kwam het oogstjaar 2015, en dat was een nog beter jaar dan voorgaande superjaren. Het beste vat 3,14 was nu wel heel erg goed en duidelijk op een nog hoger, hemels, paradijselijk zo u wilt, niveau. En je hoeft geen marketingdeskundige te zijn om mee te voelen wat de slimme wijnboer toen deed. Eén keer gemaakt slechts, wachtend op het volgende superjaar.
Kan dat dan, een overtreffende trap van de côte du Py 3,14 ? Jazeker, en dit is hem dan.
Een relatief buitenbeentje in de wijnen van Breton, de Régnié, dat is een andere cru in de Beaujolais. Andere cru, stoerder en aardser dan de lichtvoetiger Morgon maar ook op en top gamay. Wij hebben een vriend – niet de eerste de beste- die dit misschien wel de allerlekkerste wijn van Breton vindt. Hij zou zomaar eens gelijk kunnen hebben. Als we een winkel zouden hebben, zou het een absolute omfietswijn zijn. Dan maar geen omfietswijn, een winkel daar ga je alleen maar van drinken. En zeker als je daar ook nog magnums gaat verkopen.
Ze doen overal wel aan vieilles vignes, oude stokken, maar in Beaujolais komt het vaker voor dan in bijvoorbeeld de Loire. Daar zie je het maar zelden op etiketten staan. Wijn van oude stokken geeft betere, intensere wijn. De stokken zitten dieper in de grond en moeten harder werken om aan hun voeding te komen. Vieilles vignes is bedoeld als kwaliteitsaanduiding, alleen wordt er wel eens de hand gelicht met hoe oud de stokken zijn: deze zijn bijna 90 jaar oud. En dat proef je hoor. Nogal.
.
Ondanks dat Max de 60 ruim is gepasseerd, lijkt het er soms op dat hij meer energie heeft dan ooit. Decennia lang maakte hij alleen Beaujolais villages en diverse Morgons. Daarna kwam Régnié. En dat bleef vele jaren zo. Tot hij opeens ook Chiroubles en Côte de Brouilly ging maken. We zeiden weleens grappend tegen hem: nu alleen nog Fleurie en dan heb je alle mooie cru’s. We hebben volstrekt niet de illusie dat wij er ook maar enige invloed op hebben gehad, maar er is nu dus ook Fleurie van Max Breton. In onze optiek is Fleurie de Beaujolais met de meeste materie en complexiteit. Maar dat zijn wij hè. Nu dan ook op magnum.
Eén van de lekkerste wijnen ter wereld in gul formaat, de Magnum. Vrienden welkom!
Toen Marcel Lapierre overleed namen zijn beide kinderen het domaine over. Dat zijn Matthieu en Camille. Deze cuvée draagt de naam van laatstgenoemde. Het zijn druiven van wat algemeen wordt gezien als de beste grond in Beaujolais, de Cote de Py. Die ze bij Lapierre de Roche de Py noemen. Whats in a name? De druiven in de Roche de Py zijn 50-75 jaar oud en worden 10 maanden opgevoed in barriques van Prieure Roch. De Prieure Roch? Inderdaad, die. Ook van de magnums zijn bescheiden hoeveelheden. Dus ook hier graag bescheiden bestellen.