Côtes du Rhône. Er waren tijden dat het de meest gedronken wijn in Nederland was. Tegenwoordig vind je het spul lang niet meer in elke supermarkt. En dat is misschien maar goed ook, want erg lekker was dat doorzichtige brouwsel niet. Anno nu is Rhône een wijn voor de vrai amateur. Er wordt schitterende wijn gemaakt. Zowel in het noorden als in het zuiden. Om het middengedeelte, wat grotendeels Saint Joseph is, niet te vergeten. De Smaakimporteur heeft uit de noordelijke Rhône grote wijnen (o.a. Condrieu, Cornas en Côte Rôtie) Uit de zuidelijke Rhône voeren we wijn uit St. Peray en van Gramenon en zo nog een en ander. We hebben vrij veel Rhône, voor Bourgognedrinkers.
Resultaat 17–32 van de 55 resultaten wordt getoond
Domaine Gramenon werd 40 jaar geleden gestart door Philippe en Michelle Laurent. Philippe kwam bij een tragisch ongeluk om het leven. Michelle zette het domaine voort. Later kwam hun zoon Maxime haar helpen. Dat doet hij nog steeds, maar daarnaast maakt hij nu ook wijnen onder zijn eigen naam. Waarom? Maxime mag het weten. Zijn instapwijn de – Il fait soif- is een uitstekende kennismaker met zijn wijnen. Grenache, syrah en een beetje cinsault.
In januari 2023 waren we bij hem bezoek. En dat waren nu eens geen ellenlange sessies in de kelder, maar twee uur in de keuken om te kijken of we zijn wijn wel waardig waren. Met een glas water. En een stukje chocolade desgewenst. We hielden de rug recht, de conversatie gaande. Eenmaal in de kelder was het snel voor elkaar. A star is born. Zoveel spanning hebben we maar zelden in een rosé geproefd. U moet ook niet meteen aan rosérosé denken, eerder aan een lichte rode met de kleur van rosé. Schitterend spul en omdat de wijnmaker nog niet zo’n cultheld is als Pfifferling, Renaud en Le Bars ook nog eens relatief goedkoop. Druiven: Syrah en Grenache.
In de loop der jaren hebben we wat wijnvrienden in Frankrijk gemaakt. Die zijn steeds vaker verbaasd dat wij wijnen hebben die zij niet kunnen krijgen. Zoals de wijnen van Anglore, Clos des Grillons en Romain Le Bars. Nog verbaasder zijn ze als we zeggen dat we sommige wijnen gewoon op voorraad hebben, zoals de A2 c’est mieux gemaakt van 50% Carignan en 50% Cinsault. Of zij die niet kunnen kopen wellicht? Dan hebben we weleens gedaan, maar wijnmakers zijn er -terecht- niet zo van gediend. Beleefd aanbevelend deze combinatie van traditionele en carbonische maceratie. Zou de naam daar vandaan komen?
Toen we in 2023 op bezoek waren bij Alexandre gaf hij ons bij het afscheid zijn laatste fles Lirac 2019 mee. Met een beetje pijn in het hart, meenden we te bespeuren. Hij had geen beter cadeau kunnen geven. Dit was de aller,-aller,- allerlekkerste Lirac die we ooit gedronken hadden. En we zijn wel wat gewend hier hoor met die Liracs’s van Anglore en Romain Le Bars. De tijd had de wijn enorme diepgang gegeven. Als u deze wijn aanschaft, wel even de tijd geven dus. Gemaakt volgens de klassieke methode. Druiven: Grenache, Cinsault, Syrah.
We hadden een bevriend importeur op bezoek. Ze vertelden dat ze na jaren weer met D’Aupilhac gingen werken. D’Aupilhac, Sylvian Fadat, we werden terug in de tijd gekatapulteerd naar de winkel van Helmer Otterman. Willen wij ook, zeiden we in een vlaag van nostalgie. Er bleek nog een beetje plaats op de pallet en nu hebben we dus een klein voorraadje van deze oer-Languedoc die in al die jaren niks aan kwaliteit heeft ingeboet. Er is Le Cinsault 2021 van, inderdaad 100% Cinsault en Lou Maset 2021, een blend van grenache, cinsault, syrah, carignan en mourvèdre. Natuurlijk biologisch, ongefilterd, handgeplukt en al die andere randvoorwaarden voor het betere spul. We vinden het niet erg als u het niet bestelt, drinken we het lekker zelf op.
Eén van de granaatrode, bijna doorzichtige wijnen van Romain le Bars. Van diens 4e oogst, na 7 jaar training bij Eric Pfifferling van domaine l’Anglore. En dat proef je natuurlijk meteen in deze wijn: vergelijkbare stijl. Elke beschrijving van wat je allemaal proeft schiet bij dit soort wijnen eigenlijk te kort. Het is meer de gewichtloze energie, het speelse, de zuiverheid die je bijblijven.
Van 50% grenache, 20% mourvèdre, 20% syrah, de rest cinsault en carignan. Lichtrood van kleur, maar een ongelooflijke body.
Assemblage 50%van Nicolas Renaud van Clos de Grillons en 50% van Romain le Bars. Goede vrienden. Nog betere wijn. Jeemig wat vliegt dat spul snel de kelder uit. Is er eigenlijk nog wel wat?
De vierde zelfstandige oogt van Romain Le Bars. Na 7 jaar training bij Eric Pfifferling van domaine l’Anglore. Een beter parcours bestaat niet. En dat proef je natuurlijk meteen in deze wijn: fruit, bloemen, zon, energie, gewichtloos, speels, zuiver. Van 60% grenache en 40% syrah. Lichtrood van kleur, zoals dat hoort met een Tavel. Een fantastisch lekkere, lichtrode wijn die met het jaar aanzienlijk beter en toch nauwelijks duurder wordt.
Nicolas Renaud van Clos des Grillons is een ongrijpbaar mens. Maar hoe erg is dat als je zulke wijnen maakt? Niet erg. In goede jaren maakt hij een ‘nouveau’, een jonge wijn, Die noemt hij dan Primo Senso. Naar ‘ Eerste Zintuig’. Maar voor de goede verstaander is het ook ‘ Primo Cinsault’ want daar is deze engel van gemaakt. Zo schoon, zo zuiver. Zelfs wij als belijdend Cinsaulisten wisten niet dat je van 100% Cinsault zo een wijn kan maken. Krankzinnig lekker.
Toen we de Wijnvriend in 2021 overnamen was er van deze cuvée niks op voorraad. Begrijpelijk, want hoe lekker is dat zeg die Calcaires? Het zou ons niet verbazen als Henk de Wijnvriend die allemaal zelf heeft opgedronken. Geweldig zuivere wijn van Grenache, Clairette rosé en Cinsault. Afkomstig van ‘terroir de sable sur eboulis calcaires’. Mon dieu, wat u zegt. Nicolas Renaud. Stiekem één van onze allergrootste favorieten. 60% van de druiven komt van van 90 jaar oude grenache struiken op een bodem van leisteen. Aangevuld met 20% clairette rose en 20% cinsault.
Nico zijn wijnen denderen al weken ons huis door. Ongelofelijk hoe goed dit allemaal is. We kenden ze inmiddels. Calcaires, Esprit Libre. En toen was opeens de Vieux Sage favoriet. Hoezo dat dan? Dat was dan een heel andere cuvee maar ook weer niet. De stijl van wijn maken identiek. Alles op het fruit, schoonheid en zuiverheid.Maar ja daar kwam de druif er doorheen (altijd wat moeilijker bij wijnmakers die wijn maken zoals ze dat in de 19e eeuw deden), 100% Syrah, sur argile Rouge. Als we alleen maar Grillons moesten drinken dan deden we het hoor. Ondanks eerdere Beaujolais toezeggingen.
Eigenwijze mensen. Het zijn vaak de moeilijkste, maar ook de leukste. Het kan niet anders dan dat Nicolas Renaud er zo ééntje is. Hij maakt elk jaar een Esprit Libre. En elk jaar is dat dan net weer anders dan daarvoor. De naam zegt het al. Hij maakt keuzes uit 3 kleuren grenache (ja heus), syrah, mourvèdre, carignan bourboulenc, clairette rosé en wit, picpoul, picardan en viognier. En er dan jaar-in-jaar-uit ondanks die mengelmoes, die multiculturele druivensamenleving, zo’n geweldige wijn van maken. Het vraagt om een vrije geest.
Met de komst van Alexandre Hote hebben we nu vier wijnmakers uit Tavel en omgeving in de portfolio. Dat is 4 keer zoveel als de meeste andere importeurs. Met dank aan Henk de Wijnvriend die de basis legde voor dit assortiment. Toch is Alexandre Hote niet meer van hetzelfde. Waar de andere drie nadrukkelijk kiezen voor ‘maceration carbonique’ en ‘presse directe’, kijkt hij per jaar en per soort wat hem het best lijkt. Deze Tavel is volgens de klassieke methode gemaakt. Krijg je ook andere wijn van. Wel natuurwijn. Natuurlijk. Bestaande uit 70% Grenache en 30% Cinsault.
Ruwweg hebben de wijngoden de Rhône als volgt verdeeld: de noordelijke Rhône is voor syrah. De zuidelijke voor grenache. Een blend van beide komt soms voor. Maar voor 100% syrah uit het zuiden moet je toch echt bij Gramenon zijn. Zij kunnen dat. Zij durven dat. De naam van deze wijn is ook weer zo’n Gramenon geintje. Wij nemen die vreemde namenhobby maar voor lief. De wijn is immers zo bijzonder dat-ie eigenlijk bijna altijd is uitverkocht.
Het schijnt blozend rood te betekenen. Maar is er ook niet een verwijzing naar een rivier die overgestoken dient te worden? Het maakt allemaal niet zo heel veel uit eigenlijk. Het was en is de lekkerste wijn van Maxime Laurent. Zoon van Michele van Gramenon, we zeggen het nog maar eens. Gemaakt van inmiddels 90 jaar oude stokken. Zelden zo’n fruitige Grenache gedronken als deze. Die behalve fruit toch ook echt veel karakter en stevigheid heeft. Misschien wel het hoogst haalbare daar in die warme Rhone. Een afrader. We drinken de wijn het liefst zelf op. Temeer omdat de kans aanwezig is dat deze cuvée er langzaam uit gaat omdat Maxime Domaine Gramenon gaat runnen en er minder tijd is voor zijn eigen wijnen.