Magnums

Hij hield zich altijd een beetje op de vlakte in het (social,-)media gedoe rondom de wijnen van ‘De bende van vier’; de wijnmakers die de natuurwijnbeweging in gang zette. Hoefde niet per se een rockstar winemaker te zijn, terwijl hij nou net de enige is die er echt als een rockstar uitziet. Enfin, geen fratsen dat gedoe. Wij durven te zeggen dat zijn wijnen en die van Descombes momenteel de beste zijn. Maar we weten natuurlijk niet wat ze daar bij Instagram van vinden. Zijn Petit Max kan in ieder geval op alle fronten wedijveren met de beroemde Cote de Py’s.

Ondanks dat Max de 60 ruim is gepasseerd, lijkt het er soms op dat hij meer energie heeft dan ooit. Decennia lang maakte hij alleen Beaujolais villages en diverse Morgons. Daarna kwam  Régnié. En dat bleef vele jaren zo. Tot hij opeens ook Chiroubles en Côte de Brouilly ging maken. We zeiden weleens grappend tegen hem: nu alleen nog  Fleurie en dan heb je alle mooie cru’s. We hebben volstrekt niet de illusie dat wij er ook maar enige invloed op hebben gehad, maar er is nu dus ook Fleurie van Max Breton.  In onze optiek is Fleurie de Beaujolais met de meeste materie en complexiteit.  Maar dat zijn wij hè. Nu dan ook op magnum.

Een relatief buitenbeentje in de wijnen van Breton, de Régnié, dat is een andere cru in de Beaujolais. Andere cru, stoerder en aardser dan de lichtvoetiger Morgon maar ook op en top gamay. Wij hebben een vriend – niet de eerste de beste- die dit misschien wel de allerlekkerste wijn van Breton vindt. Hij zou zomaar eens gelijk kunnen hebben. Als we een winkel zouden hebben, zou het een absolute omfietswijn zijn. Dan maar geen omfietswijn, een winkel daar ga je alleen maar van drinken. En zeker als je daar ook nog magnums gaat verkopen.